Deel 2
Vandaag staan we stil bij Wereld Prematurendag. In Nederland worden jaarlijks zo’n 15.000 kinderen prematuur geboren. Dit zijn ongeveer 600 kleuterklassen. Vaak liggen deze ‘kleintjes’ nog weken of zelfs maanden in het ziekenhuis. De vroege start heeft niet alleen een enorme impact op de kinderen zelf, maar ook op het gehele gezin.
We wisten al enkele weken dat een onbezorgde zwangerschap en bevalling er niet meer in zouden zitten. Vanuit een ontspannende vakantie-modus, kwamen we terecht in een medische wereld. Vol zorg werden we opgevangen en begeleid in het ziekenhuis. Ook in de aanloop naar de geboorte.
Ons kleine meisje diende zich in de 29e week aan. De laatste controle bevestigde: haargroei stagneerde, na enkele weken groeiachterstand. En tijdens de laatste controle hakte de Perinatoloog de knoop door, op 1 augsuts zou ze worden gehaald.
Een stralende zomerse dag, die eerste augustus. Onze keizersnede stond ingepland na het middaguur. De avond daarvoor hadden we al gekeken naar het bezettingsbord. Een overzicht van alle beschikbare couveuses. Met de wetenschap dat mijn afdeling vol lag met (toekomstige) ouders, allemaal in afwachting van de: eenlingen, tweelingen, drielingen. Gelukkig was er die dag voor iedereen een plekje en kwam er geen overplaatsing naar andere ziekenhuizen.
Als je nog nooit een bevalling hebt meegemaakt dan weet je, afgezien van alle verhalen, niet wat je te wachten staat. Gezien de termijn van de zwangerschap en het geschatte gewicht was een keizersnede het minst belastend voor de kleine.
We probeerden er een zo normaal mogelijke dag van de maken. Samen heel vroeg ontbijten, want voor een operatieve ingreep moet je nuchter zijn. Later op de ochtend een korte wandeling rond het ziekenhuis van Zwolle, waar die middag de officiële opening zou plaats vinden.
Als je vooral bezig bent met alle medische controles en zorgen, ga je voorbij aan de normale dingen. Pas achteraf sta je daarbij stil. Het eerste pakje, de babykamer, beschuit met muisjes, etc. Als je al weken in het ziekenhuis ligt ben je helemaal niet bezig met deze voorbereidingen.
Rond het middaguur werd ik richting de operatiekamer gereden. Het was duidelijk dat het geen gewone operatie was, gezien het grote medisch team: Team 1 in de OK, om de keizersnede uit te voeren. Team 2 in het zijkamertje om onze kleine meid op te vangen.
Ze hadden ons gewaarschuwd dat gezien de termijn van de zwangerschap en het feit dat de longetjes nog niet volgroeid waren, ze waarschijnlijk niet zou huilen. We hoopten maar dat de longrijpingsprikjes effect hadden gehad.
Via het scherm konden we meekijken. En plots zagen we daar een klein bruin oogje dat ons recht aankeek. Gevolg door een zacht huiltje. Ze was prachtig.
Snel werd ze ingepakt en naar de kinderarts gebracht voor alle controles. Een heel klein hoopje verpakt in dubbeltjesplastic. Vasthouden, knuffelen en bewonderen was er niet bij.
De tweede helft van de operatie leek een eeuwigheid te duren. Mijn man was bij onze dochter in de onderzoeksruimte en vergezelde haar naar de NICU-afdeling. Zelf zou ik haar pas een paar uur later voor het eerst echt zien.
Bij terugkomst op de afdeling stond er een foto op mijn nachtkastje. De verpleging had de eerste foto van onze dochter neergezet. Een kraamkamer zonder kindje. Pas later werd ik met bed en al de couveuseafdeling opgereden.
Grote avonturen beginnen klein stond er op haar kaartje. We hebben wel eens de vraag gekregen of het een drukfout was; 860 gram. Een prematuurtje met een flinke groeiachterstand. Ons kleine wondertje.
De eerste weken waren erg spannend. En we vierden iedere mijlpaal. Na 16 dagen woog je al 1 kilogram. De dag van de overplaatsing naar een Medium Care ziekenhuis in de regio kwam dichterbij. We wilden de veilige en vertrouwde omgeving van de NICU helemaal niet verlaten. Helaas lag de afdeling vol en waren de couveuse plaatsen en extra zorg nodig voor nieuwe kleine wondertjes.
Nog twee maanden verbleef ze in verschillende ziekenhuizen. De dag dat onze dochtrer naar huis mocht woog ze al 2725 gram. Een spannende tijd volgde. Wij namen het over van de monitor en de verpleging. Hoe zou het gaan met de sondevoeding thuis? Ging ze genoeg drinken en groeien.
Haar eerste jaren waren een aaneenschakeling van controles, ziekenhuisbezoekjes en enkele operaties. Maar ze deed het goed en groeide uit tot een vrolijke en ondernemende meid. Zoals de kinderarts al zei: ze volgt haar eigen groeicurve.
Toch zien we dat haar vroeggeboorte een impact heeft gehad. Je krijgt begeleiding vanuit Bartimeus, vanwege de oogafwijking. We weten nog niet helemaal hoe zich dat verder zal gaan ontwikkelen. Maar ook dit kleine prematuurtje is groot geworden en daar zijn we enorm trots op.
Marieke
