Als je het geluk hebt om ouders te mogen worden, zul je overspoeld worden met oneindige liefde en een nieuwe fase van je leven ingaan. Één waarin je niet alleen te maken hebt met het gelukkig maken en houden van jezelf, je krijgt de schone taak en eer ook een gelukkig mens te maken van iemand buiten jezelf: ….jullie kindje! Het opvoeden is een hele verantwoordelijkheid! Een gelukkig gezin en opvoeden: wat of hebben ze nu met elkaar te maken?

Stel: je bent voor het eerst zwanger. Je gaat nadenken over ‘Wat is voor mij het ideale, gelukkige gezin?’, ‘Hoe gaan we met elkaar om?’. Je wilt je voorbereiden en duikt achter de laptop. Vervolgens type je “Opvoeden” in de Google zoekbalk, want wat betekent dat nu echt en waarom doen we het eigenlijk allemaal?  Als je stilstaat bij het begrip ‘opvoeden’ en het niet alleen als vanzelfsprekend aanhangsel van een kindje krijgen ziet, is dat de kapstok vraag. Waarom voeden we kinderen nu eigenlijk op?  De betekenissen die het WWW ons geeft van ‘opvoeden’ volgens Van Dale:

lichamelijk en geestelijk vormen; = grootbrengen

Volgens het NJI Nederlands Jeugd Instituut:

Opvoeden houdt in dat ouders hun kind begeleiden bij zijn of haar ontwikkeling tot iemand die zelfstandig kan meedoen aan de samenleving.

Op Wikipedia staat:

Opvoeding is het proces waarin een persoon – meestal een kind – wordt gevormd naar de normen en waarden van diens opvoeders en daarmee meestal naar de voornaamste normen en waarden van de samenleving waarin hij leeft. Opvoeden houdt in dat ouders hun kind begeleiden bij zijn of haar ontwikkeling tot iemand die zelfstandig kan meedoen aan de samenleving.

Wat mij opvalt is dat de resultaten op de eerste pagina van Google allemaal redelijk zakelijke doelen van opvoeden beschrijven….

Maar om goede keuzes te maken en om goed op te kúnnen voeden, wil je misschien eerder het doel weten en niet alleen de definitie. Misschien moet ik mijn zoekterm bijstellen:  Wat is het doel van opvoeden?

…Uit de analyse van de antwoorden van ouders bleek dat alle ouders, ongeacht hun levensbeschouwing, vooral willen dat hun kinderen opgroeien tot eerlijke mensen die genieten van het leven. Daarnaast vinden alle ouders vrijheid, vrede en verantwoordelijkheid belangrijke waarden om mee te geven aan hun kinderen

EN

…Wat vinden ouders belangrijk?

Bijna alle respondenten vinden ‘genieten van het leven’ de allerbelangrijkste waarde. Daarna volgen ‘eerlijkheid’ en ‘vrijheid’. Ook vinden ouders het belangrijk hun kind te leren zelfstandig te worden. De minst populaire waarden zijn ‘invloedrijk zijn’, ‘zelfingenomenheid’ en ‘rijkdom’
Bron : humanistischverbond.nl

Als je dit leest, kan de druk behoorlijk opgevoerd worden bij een aanstaande moeder. Want HOE bereik je dit… Misschien denk je “lukt me dit wel?” Misschien wel omdat je nog stééds geen simpel doel kunt formuleren na dit Google onderzoek.

Op infonu.nl vond ik het volgende:

Goed opvoeden: opvoeden met doelen!

HA!

Renée Diekstrsa van de WHO (Wereld-gezondheidsorganisatie) stelde samen met een grote groep deskundigen, ouders en jongeren een lijst op. Dit mondde uit in een drietal hoofddoelen:

1. Dat kinderen zich geestelijk en lichamelijk goed voelen
2. Dat kinderen geholpen worden om hun talenten te ontwikkelen
3. Dat kinderen zich ontwikkelen tot sociale mensen

Bij het lezen hiervan zie ik als redelijk door de wol geverfde moeder een heel belangrijk punt: Ik krijg meteen een goed gevoel als ik nummer 1 lees. Het belangrijkste doel van opvoeden is uiteindelijk natuurlijk een kind gelukkig willen maken. Geluk, dát zou de kapstok moeten zijn. Als een kind (mens) niet gelukkig is, zal het niet makkelijk eerlijk, zelfstandig, succesvol of sociaal zijn.

We hoeven niet te zoeken op: “hoe voed ik mijn nageslacht op tot een succesvol kind, een intelligent kind, slim- en knap kind, scherp kind, creatief-hoogbegaafd-, muzikaal-etc. kind…” Dat worden ze namelijk vanzelf als ze gelukkig zijn! Als ze goed in hun vel zitten, komen hun talenten vroeg of laat, als de tijd rijp is, wel aan de oppervlakte.

Als je zoekt op de term “gelukkige kinderen” …zijn de hits tot mijn grote blijdschap op Google allerlei artikelen als deze:

De gelukkigste kinderen wonen in Nederland. Van de 41 meest welvarende landen heeft Nederland de gelukkigste jeugd. Volgens wereldwijd onderzoek van UNICEF, het kinderfonds van de Verenigde Naties, staat ons land bovenaan de ranglijst als het gaat om onder meer mentale en lichamelijke gezondheid en sociale en leervaardigheden.

UNICEF doet onderzoek naar het welzijn en geluk van kinderen. Dit gebeurt op basis van zes criteria: gezondheid, opleiding, materiële rijkdom, relaties met ouders, broers en zussen, relaties met leeftijdsgenoten en de persoonlijke ervaring van geluk.

In het rapport van UNICEF staat verder te lezen dat de redenen dat onze kinderen zo gelukkig zijn, onder meer komt omdat:

• hun moeders over het algemeen tevreden zijn met hun leven. Ook lijken de moeders een goede balans te hebben gevonden tussen werk en privé.
• Ook wordt er in Nederlandse gezinnen regelmatig samen ontbeten. Gezamenlijke eetmomenten zorgen voor binding tussen gezinsleden. Daarnaast worden Nederlandse kinderen gezien en gehoord: ze mogen hun mening uitspreken en er wordt naar hen geluisterd.
• Opa’s en oma’s spelen tegenwoordig een prominente rol in het leven van hun kleinkinderen: dit maakt hen gelukkig. Ook zijn ze gewend hun hart te kunnen luchten, wat we ook wel kennen als de zogeheten Nederlandse praatcultuur.

´Zo gelukkig als een kind´ de zorgeloze onschuld waarvan we kinderen gunnen om deze zo lang mogelijk te behouden. Dat gezegde eer aan doen en zorgen dat zoveel mogelijk kinderen over de hele wereld geluk kunnen ervaren, laat dat een streven zijn. Maar elk kind is anders en alle ouders voeden hun kinderen op hun eigen manier op.

Voor geluk bestaat geen succesformule, maar volgens de wetenschap zijn de volgende punten wel pijlers die ons aardig in de goede richting zullen helpen:

1. Eigen geluk, wanneer je met het vliegtuig reist, leer je het in de veiligheidsinstructies: ´Help eerst uzelf, dan uw kind´. Als de ouders gelukkig zijn, is er een grote kans dat kinderen dit ook zijn.
2. Relaties opbouwen, kinderen aanzetten tot kleine, lieve daden is een mooi begin. Zo toon je hen het belang van empathie: ze worden er niet alleen betere, maar ook gelukkigere mensen van.
3. Verwacht een inspanning, maar geen perfectie. Uit onderzoek van de KU Leuven blijkt, dat om gelukkig te zijn het streven naar een ‘perfect leven’ net zo contraproductief is, als de vrees dat het allemaal ‘niets voorstelt’. [1] Er is veel perfectionisme in deze maatschappij. Wanneer je een kind gunt om niet te faalangstig of perfectionistisch te zijn, kijk dan ook hierin naar jezelf. Moet het voor jou allemaal perfect zijn?
4. Leer kinderen wat optimisme is. Geef zelf het goede voorbeeld en leer kinderen de ´zonnige´ kant van het leven te zien. Optimisten boeken meer succes op school, op het werk en in sport. Bovendien is het risico op depressies en angsten bij hen minder groot.
5. Breng hen emotionele intelligentie bij, praten over emoties, leren hoe je ze kunt uiten, …maakt deel uit van de ontwikkeling van kinderen. Probeer je daarom in te leven in de wereld van een kind, help hen om hun eigen gevoelens te herkennen en geef aan dat het oké is om boos, verdrietig of enthousiast te zijn. Laat kinderen bewust worden van hun eigen gevoelens en behoeften.
6. Bouw aan gelukkige gewoontes, beslissingen nemen is vermoeiend: door iets een gewoonte te maken, vraagt het veel minder zelfbeheersing om iets te blijven doen. Gezond eten, sporten, … Als het een gewoonte is, schept dat ruimte in je brein voor nieuwe dingen.
7. Leer kinderen zelfdiscipline, zelfdiscipline is een betere indicator van toekomstig succes dan intelligentie, maar stress is een grote factor die zelfdiscipline tegenwerkt. Als kinderen aan het piekeren zijn (over hun cijfers, de problemen van hun ouders, …), is het voor hen veel moeilijker om zichzelf op iets te concentreren. Stimuleer kinderen vanuit warmte en betrokkenheid, zonder ze teveel te controleren.
8. Meer speeltijd, Door spel leren kinderen onder meer sociale vaardigheden ontwikkelen en het stimuleert hun creativiteit. Daarnaast is er een andere reden waarom het zo belangrijk is om kinderen te laten spelen: als kinderen mogen spelen, genieten ze met volle teugen van het moment! Geef hen daarom de ruimte om volledig vrij en spontaan te zijn.
9. Een positieve omgeving, Kinderen brengen een groot deel van de dag door op school: het kiezen van een school die bij hen past en waar ze zich thuis voelen, kan een groot verschil maken. Kijk ook naar hun kamer, hun thuisomgeving. Is er voldoende ruimte om te ontspannen, om te spelen, …? Dit zijn allemaal zaken die bijdragen aan een gelukkig kind.
10. Zit ’s avonds samen aan tafel, Soms bevestigt de wetenschap wat onze grootouders al lang wisten: met het hele gezin aan tafel zitten is belangrijk. Kinderen kunnen in deze situaties veel leren met betrekking tot sociale vaardigheden, maar ook over hun houding ten opzichte van voeding. De familiemomenten aan tafel vormen een basis van verzorging en voeding en zijn een dagelijks moment van verbinding.

Dit 10-stappenplan is van Christine Carter, opvoeddeskundige en onderzoeker bij het Amerikaanse Greater Good Science Center, en uiteindelijk de mooie kapstok die ik zocht. Het doel is Geluk en het middel jouw opvoeding. We kunnen namelijk op allerlei manieren zorgen dat kinderen zich aanpassen naar de waarden en normen van de samenleving, maar als dat op een autoritaire, niet empathische, of wat dan ook voor ongelukkige manier wordt bijgebracht, dan heiligt het doel niet de middelen. Een kind of mens dat geen geluk ervaart zal zijn omgeving ook niet gelukkig kunnen maken. Maar het een kan niet zonder het ander: als we niet opvoeden, dus grenzen aangeven, ze goed kunnen laten functioneren in de samenleving en zorgen dat kinderen zich gezien voelen, zullen we wel degelijk moeten opvoeden! Zoals ik laatst ergens hoorde: Veulentjes dartelen alleen vrij en blij door het gras, als ze een hek om hun stuk wei constateren! Mijn conclusie is dat als we deze 10 punten kunnen implementeren in onze opvoeding,  we zo’n 18 jaar later vast zullen kunnen stellen dat deze wel heel aardig is GELUKt!